اصول فقه ـ متون فقه

اصاله الاطلاق : جائيست كه كلام مطلقي از مولي صادر شده كه قابليت تقييد به قيدي را دارد و شنونده و مخاطب احتمال مي دهد كه متكلم ، قيدي آورده و مطلق را مقيد كرده باشد يا نه شك داريم، به اصاله الاطلاق تمسك مي كنيم و وجود قيد را نفي مي كنيم مثلا" متكلم گفته اعتق رتبه-بنده آزاد كن، يا اطعم الفقراء-اطعام كن فقراءرا ،شنونده احتمال ميدهد كه قيد ((مومنه ))هم آورده بوده يا نه ،شك داريم تمسك مي كند به اطلاق و اين اطلاق محبت است از مولي بر عبد كه اگر رقبه كافره آزادنكرديا فقير كافررا اطعام نكرد مولي يا گو ينده حق مواخذه دارد،و محبت است از شنونده بر متكلم و از متكلم بر شنونده