آیا الفاظ عبادات و مغاملات وضع شده اند برای معنای صحیح شان یا برای معنای اعمشان ( یعنی هم معنای صحیح و هم معنای اعم )


اگر بگوییم وضع شده اند برای معنای صحیح، باید در آیات و روایاتن و کلام متکلم و مواد قانون، الفاظ را بر معنای صحیحشان حمل کنیم و اگر بگوییم وضع شده اند برای معنایی اعم از صحیح و فاسد، باید الفاظ را برای معنای اعمشان حمل کمنیم


ثمره ی این بحث چیست؟

در قانون مدنی آمده است که: بعد از عقد نکاح، زن مالک مهریه می شود

حال اگر ما معتقد باشیم که منظور از نکاح در این ماده، نکاح صحیح است: می گوییم» بهد از عقد نکاحی که به طور صحیح رخ داده، زن مالک مهر می شود

ولی اگر بگوییم منظور از این الفاظ هم نکاح صحیح است و هم نکاح غیر صحیح، زن بهد از عقد نکاحی که ( چه صحیح بوده و چه غیر صحیح )، مالک مهر می شود