رابطه كتاب و سنت :

با امعان نظر در سنن و احاديث واصله از سوى رسول الله ( ص ) و ائمه اطهار عليهم السلام مى توان آنها را در مقايسه با كتاب خدا به سه دسته تقسيم كرد :

الف ) سنن و احاديثى كه مضامين آنها عينا تاكيد احكام عامه قرآن مجيد است . مانند روايات امر به نماز و روزه , حج , زكوة , امر به معروف و نهى از منكر و نيز سنن و احاديث ناهيه از محرمات مانند شرب خمر , اكل ربا , ارتكاب قتل و فحشاء و امثال آن .

ب ) روايات و سنتى كه در جهت تبيين و توضيح و تفسير آيات قرآنى وارد گرديده است . مانند احاديثى كه مفسر اصل آيات صلوة و صيام و حج است و يا اجزاء و شرائط و كيفيت انجام آنها و  موانع و مبطلات آنها را بيان مى نمايد .

ج ) احاديث و رواياتى كه حاوى احكامى هستند كه كتاب خدا در مورد آن احكام ساكت است و به هيچ وجه متعرض آنها نگرديده است . اينك براى نمونه به چند مورد آن اشاره مى شود :

1 -  هرگاه وارث مورث خويش را به قتل برساند , از ميراث محروم است , اين حكم در قرآن مجيد بيان نگرديده و فقها به موجب سنت فتوا داده اند .

2 -  جمع بين نكاح عمه با دختر برادر او و يا خاله با دختر خواهرش حرام و باطل است و مستند اين فتوا روايات و سنن واصله مى باشد .

3 -  حرمت پوشيدن لباس ابريشم براى مردان كه در قرآن مطرح نگرديده و سنت بيانگر اين حكم است .

4 -  اخذ به شفعه در قرآن مطرح نگرديده و سنت بر آن حاكم است .

بسياری از واجبات و محرمات اسلامى همانند موارد فوق مستقيما از طريق سنت واصل شده و قرآن مجيد متعرض آن احكام نشده كه بعضى دانشمندان آنها را جمع آورى نموده اند ( رجوع شود به كتاب ، السنة فى الشريعة الاماميه ، نوشته آقاى سيد محمد تقى حكيم )

منبع: مباحثى از اصول فقه،  دکتر سيد مصطفي محقق داماد