ماده  ٣٣٩  ق.م.مقرر مى‌دارد:«پس‌از توافق بايع و مشترى در مبيع و قيمت آن،عقد بيع به ايجاب و قبول واقع مى‌شود».در اين ماده،كلمات بايع،مشترى و مبيع در معناى‌مجازى به كار رفته‌اند؛زيرا قبل از وقوع بيع،طرفين را نمى‌توان حقيقتا بايع و مشترى ناميد همچنان‌كه كالاى موردنظر حقيقتا مبيع نيست.

مطالب مرتبط: اقسام حقيقت و مجاز  +  علايم حقيقت و مجاز 1  + علايم حقيقت و مجاز 2