اصالة الظهور در اصول فقه
اگر یک لفظ داشتیم که این لفظ یک معنای ظاهر داشت و یک معنای موول و ما هم معنای ظاهر را دانستیم و هم معنای موول را، ولی ندانیم منظور گوینده در آن جمله معنای ظاهر است یا معنای موول، بر اساس اصالة الظهور می گوییم که اصل بر معنای ظاهر است، مگر این که قرینه ای بیاید و بگوید که منظور از آن لفظ معنای موول است.
مثال : نمونه عملى به كارگيرى اصالة الظهور را مى‌توان در ماده  ۶۶۵  ق.م.ديد. در اين‌ماده آمده است : «وكالت در بيع، وكالت در قبض ثمن نيست، مگر اينكه قرينه قطعى دلالت‌بر آن كند». از آنجا كه ظاهر كلام موكّل در مورد وكالت در بيع، فقط وكالت در انعقاد قرارداد است و گرفتن ثمن امر ديگرى محسوب مى‌شود، قانونگذار با توجه به اصالة الظهور مقرر داشته كه وكالت در بيع، وكالت در قبض ثمن نيست.