شهرت عملي=> يعني مشهور بودن عمل به روايتي نزد فقها

شهرت فتوايي=> يعني مشهور بودن فتوايي نزد فقها به طوري که آن فتوا مستند به روايتي نباشد

شهرت روايي=> يعني روايتي توسط راويان متعدد  نقل شده باشد


*در اصول و حقوق، در مورد شهرت روايي و عملي بحث خاصي نمي شود ولي شهرت فتوايي مورد بحث   

  قرار گرفته است.

 

حجيت شهرت فتوايي:

 در مورد حجيت شهرت فتوايي بين اصوليون اختلاف نظر وجود دارد:

عده اي آن را حجت مي دانند

 عده اي مانند علامه مظفر آن را حجت نمي دانند