مطلق و مقید

مطلق و مقید
در اصطلاح اصول، «مقيد» به لفظ يا معنايى گفته مى‌شود كه همراه با وصف، حالت یا قید خاصى در نظر گرفته شود. در مقابل، «مطلق» لفظ يا معنايى است كه بدون لحاظ وصف، حالت يا قيد خاص موردنظر قرار گيرد.

فحوى الخطاب

از مفهوم موافق به لحن الخطاب و فحوى الخطاب نیز تعبیر شده است.

اصالة الحقیقة

اصالة الحقیقة
اگر لفظی هم معنای حقیقی داشت و هم معنای مجازی و شک کنيم متکلم معناي حقيقي را در نظر گرفته يا مجازي را، به اصالة الحقيقة متوسل شده و می‌گوییم مراد متکلم معناي حقيقي است، مگر آنکه قرينه اي در کار باشد.
مثال: اگر در قرارداد شرط کرده باشند که به اختلافات محتمله ناشی از این قرارداد دادگاه رسیدگی کند و شک کنیم منظور از دادگاه معنای حقیقی‌اش است یا معنای مجازی‌اش؛ یعنی محکمه‌ی دادگستری یا محکمه‌ی اداری؛ می‌گوییم : بر اساس اصالة الحقیقة؛ منظور متکلم محکمه‌ی دادگستری است.

تبادر و عدم تبادر

تبادر و عدم تبادر
تبادر در لغت یعنی سبقت گرفتن و در اصطلاح یعنی وقتي لفظي را می‌شنویم، يک معنا از معاني متعدد به ذهن انسان سبقت می‌کند. اين سبقت نشانگر اين است که اين لفظ بر آن معنا وضع شده و رابطه اي بين آنها برقرار شده است.
این اولین معنایی که از لفظ به ذهنمان می‌رسد معنای حقیقی است و معنای دیگر، که دیر تر به ذهن می‌رسد (یعنی عدم تبادر) معنای مجازی است.
* پس تبادر علامت حقیقت است و عدم تبادر علامت مجاز است.

وضع تعیینی

وضع تعیینی : هرگاه شخص یا نهادی در کاربرد یک واژه برای معنایی خاص اقدام کند و دیگران هم بپذیرند را وضع تعییینی می گویند

مترادف

مترادف یعنی چند تا لفظ که همگی یک معنا دارند

مانند غلط و اشتباه در ماده‌ ١٢٧٧  ق.م ؛ و شكار و صيد در ماده 680 ق.م.ا

مختص

مختص لفظی است که فقط یک معنا دارد

مانند لفظ " تهران "  که یک لفظ است با یک معنا

جدیدترین منابع آزمون وکالت

برای مشاهده ی منابع آزمون وکالت اینجا کلیک کنید