منطوق و مفهوم
مفهوم عبارت است از معنایی که در کلام بیان نشده و از آن فهمیده می شود
مفهوم عبارت است از معنایی که در کلام بیان نشده و از آن فهمیده می شود
مفهوم: باطن جمله اصلی ( جمله دوم)
* به عبارت دیگر منطوق عبارت است از معنایی که مستقیماً از کلام فهمیده می شود و مفهوم عبارت است از معنایی که در کلام بیان نشده و از آن فهمیده می شود
مثال دیگر:
جمله اصلی => برای آنهایی که در آزمون وکالت قبول شوند پروانه ی وکالت صادر می شود
جمله ی اول=> قبول شدن در ازمون وکالت =صدور پروانه وکالت ( منطوق )
جمله ی دوم => قبول نشدن در ازمون وکالت = عدم صدور پروانه وکالت ( مفهوم )
سوال: آیا تمام جملات دارای مفهوم و منطوق هستند ؟
قبل از پاسخ به این سوال به این نکته توجه نمایید که مفهوم در واقع همان معنا و منظور جمله اصلی است
به این دو مثال دقت کنید:
مثال اول:
ماده 24 قانون مدنی : هیچکس نمی تواند طرق و شوارع عامه و کوچه هایی را که آخر آنها مسدود نیست تملک نماید
در اینجا :
جمله اصلی : هیچکس نمی تواند طرق و شوارع عامه و کوچه هایی را که آخر آنها مسدود نیست تملک نماید
منطوق: كوچههايي كه آخر آنها مسدود نست قابل تملّّك نست
مفهوم : كوچههايي كه آخر آنها مسدود است قابل تملّّك است
* اگر دقت نمایید، مفهوم در واقع همان معنا و منظور جمله اصلی است ( مفهوم و جمله اصلی یک معنا دارند)
مثال دوم:
ماده 103قانون مدنی : هیچ کس نمی توانند بیش از یک اقامتگاه داشته باشد
در اینجا :
جمله اصلی : هیچ کس نمی توانند بیش از یک اقامتگاه داشته باشد
منطوق: خود جمله است
مفهوم: جمله مفهوم ندارد، زیرا نمی توانیم بگوییم هرکس می تواند بیش از یک اقامتگاه داشته باشد
زیرا گفتیم مفهوم، همان معنا ومنظور جمله ی اصلی را میدهد ولی اگر بگوییم هر کس می تواند بیش از یک اقامتگاه داشته باشد، این دقیقا نقطه ی مقابل جمله ی اصلی است
نتیجه : تمام جملات دارای منطوق هستند ولی بعضی جملات دارای مفهوم هستند
سوال : آیا تمام جملات شرطی، مفهوم مخالف دارند ؟
جواب: بعضی جملات شرطی مفهوم مخالف ندارند ( به این معنا که اصلا مفهوم ندارند و نه این مفهوم موافق داشته باشندف زیرا گفتیم که جملات شرطی فقط می توانند مفهوم مخالف داشته باشند و نه مفهوم موافق )
به این جمله دقت کنید: اگر در امتحان شرکت کنی استاد برگه ات راتصحیح می کند این جمله شرطی مفهوم ندارد و نمی توان گفت اگر در امتحان شرکت نکنی استاد برگه ات را تصحیح نمی کند ( ومی بینیم که این این جمله اصلا معنا ندارد ) => به این جملات، جمالات شرطیه سالبه به انتفا موضوع می گویند
مثال دوم : ماده 123 قانون مدنی : اگرخانه يا زميني بين دو نفرتقسيم شود يكي ازآنها نمي تواند ديگري رامجبوركند كه با هم ديواري مابين دو قسمت بكشند.
مثال سوم : ماده 131 قانون مدنی : اگرشاخه درخت كسي درفضاي خانه يا زمين همسايه شود بايد از آنجاعطف كند واگرنكرد همسايه مي تواندآن راعطف كند و اگرنشد ازحد خانه خود قطع كند وهمچنين است حكم ريشه هاي درخت كه داخل ملك غيرمي شود.
مثلا اگر در قران آمده است که در وضو دستهایتان را تا آرنج بشویید، بعد از آرنج را نباید شست
یقینا حکم این جمله تا غایت ( یعنی تا آرنج را شامل می شود و تا آرنج را باید شست ) اما در مورد بعد از آرنج چه حکمی وجود دارد؟
بیشتر اصولیون می گویند که مفهوم غایت حجت است» یعنی مفهوم جمله ی فوق این است که بعد از آرنج را لازم نیست بشویید
مثال دوم:
اتموا الصيام الي الليل
مثال سوم:
کل شئ حلال حتي تعرف انّه حرام بعينه
ادات غایت مانند : حتی، الی ، تا و ...
براى مفهوم مخالف اقسامى ذكر شده از اين قبيل :
1 - مفهوم شرط
2 - مفهوم غايت
3 - مفهوم صفت
4 - مفهوم حصر
5 - مفهوم عدد
6 - مفهوم لقب
منبع: تقریرات اصول فقه دکتر شهابی . نویسنده : عباس فربد
اقسام مفهوم
براى مفهوم نيز دو قسم است:
1 - مفهوم موافق .
2 - مفهوم مخالف .
مفهوم موافق
هرگاه مفهوم , يعنى حكمى كه در محل نطق ذكر نشده , با حكمى كه در محل نطق مذكور , و در اصطلاح بنام منطوق مشهوراست از لحاظ اثبات و نفى يكسان باشد آن را مفهوم موافق يا فحواى خطاب يا لحن خطاب مى خوانند . مثال مفهوم موافق , در سلب , اين آيه شريفه است - و لا تقل لهما اف - كه مفهوم آن نيز حكمى است سلبى از قبيل - و لا تضربهما - مثلا و در اثبات آيه شريفه - و من يعمل مثقال ذرة - مى باشد
مفهوم مخالف
هرگاه حكمى كه در محل نطق مذكور نيست با حكمى كه مذكو است از لحاظ نفى و اثبات مختلف باشد آنرا مفهوم مخالف يا دليل خطاب خوانند
مفهوم مخالف
هرگاه حكمى كه در محل نطق مذكور نيست با حكمى كه مذكو است از لحاظ نفى و اثبات مختلف باشد آنرا مفهوم مخالف يا دليل خطاب خوانند
منبع: تقریرات اصول فقه دکتر شهابی . نویسنده : عباس فربد
مفهوم موافق
هرگاه مفهوم , يعنى حكمى كه در محل نطق ذكر نشده , با حكمى كه در محل نطق مذكور , و در اصطلاح بنام منطوق مشهوراست از لحاظ اثبات و نفى يكسان باشد آن را مفهوم موافق يا فحواى خطاب يا لحن خطاب مى خوانند . مثال مفهوم موافق , در سلب , اين آيه شريفه است - و لا تقل لهما اف - كه مفهوم آن نيز حكمى است سلبى از قبيل - و لا تضربهما - مثلا و در اثبات آيه شريفه - و من يعمل مثقال ذرة - مى باشد
منبع: تقریرات اصول فقه دکتر شهابی . نویسنده : عباس فربد