اشتراك در اصول فقه

هرگاه يك لفظ به اوضاع متعدد در برابر بيش از يك معنى نهاده شود آن لفظ را نسبت به معانى متعدد مشترك و نسبت ميان اين معانى و لفظ را اشتراك خوانند .

اشتراك بر دو گونه است :

1 - لفظى .

2 - معنوى .

مشترك لفظى همانست كه تعريف آن ياد شد و مناط تحقق آن , شريك بودن چند معنى است در يك لفظ .

مشترك معنوى كه آن را بنام كلى و عام مى خوانند آنست كه چنانكه لفظ , يكى است معنى هم يكى باشد ليكن آن معنى را مصاديق و افرادى متعدد باشد .



منبع: تقریرات اصول فقه دکتر شهابی . نویسنده : عباس فربد