وضع تعیّنی
وضع تعيّنى، حالتی است که در آن، افراد به‌تدريج در اثر کثرت استعمال؛ لفظی را که قبلاً یک معنا داشته، در معنای دیگری به کار می‌برند، به‌گونه‌اى كه اكنون، همين معنای دوم با شنیدن آن لفظ فهميده می‌شود.
مثال اول: لفظ قانون در ابتدا به‌معنای خط‌کش بوده ولى به‌تدريج در معناى كنونى‌اش یعنی قوانین و مقررات به‌كار رفته است. استعمال زياد اين لفظ در همین معناى جديد، باعث شد که لفظ قانون در اين معنا وضع شود، به‌گونه‌اى كه اكنون، فقط همين معنای قوانین و مقررات از آن فهميده می‌شود.
مثال دوم: لفظ مدينه به معناي شهر است ولي آنقدر این لفظ در بین مردم ایران در معنای شهر يثرب استعمال گرديد، به‌گونه‌اى كه اكنون در ایران وقتی این لفظ را می‌شنویم، فقط همين معنای شهر یثرب از آن فهميده می‌شود.