امر بعد از نهی
قبل از توضیح این بحث به این موارد دقت کنید:
- حظر:منع کردن،امتناع،جلوگیری
- ترخیص: برداشتن منع، رخصت، اجازه دادن
اگر آمر مامور را از کاری منع کند و سپس او را به همان کار امر نماید(امر بعد از منع)،آیا در اینجا این امر به معنای وجوب است یا استحباب یا به معنای ترخیص است و یا ... ؟
هرگاه پزشک به بیماری گفته باشد آب نخور و از مایعات استفاده نکن و همان پزشک بعد از یک هفته بگوید آب بخور،در اینجا امر بعد از منع می باشد.
سوال این بحث این است که در اینجا(زمانی که امر بعد از نهی بیاید)، امر به چه معناست . آیا امر به معنای وجوب است یا استحباب و یا ترخیص و ...
جواب :
الف: اگر امری که بعد از نهی می آید دلالت بر وجوب داشته باشد،انجام امر واجب است و ترک آن موجب مجازات است
ب: اگر امری که بعد از نهی می آید دلالت بر استسجاب داشته باشد،انجام امرمستحب است وثواب دارد ولی ترک آن موجب مجازات نمی شود
ج: اگر امری که بعد از نهی می آید دلالت بر ترخیص داشته باشد،این امر نه بر وجوب دلالت دارد و نه بر استسحاب،بلکه برای برداشتن منع قبلی(دادن رخصت و اجازه) است.
به نظر اکثر اصولیون، امر بعد از نهی به معنای ترخیص و اجازه دادن است.به عبارتی دیگراین امر آمده تا منع قبلی(بیرون نرفتن از خانه) را بردارد، فلذا نه بر وجوب دلالت دارد و نه بر استحباب،بلکه به معنای ترخیص است(یعنی هرگاه پزشک به بیماری گفته باشد آب نخور و از مایعات استفاده نکن و همان پزشک بعد از یک هفته بگوید آب بخور،در اینجا امر بعد از منع،برای رخصت است و آمده منع قبلی را بردارد)
مثال دیگر:
خداوند در سوره مایده صید در حال احرام و انجام مراسم حج را برای حجاج حرام نموده است(یعنی خداوند حجاج را از صید کردن در حال احرام منع کرده)، سپس خداوند به حجاج فرمودند : هنگامی که از احرام بیرون آمدید، صیدکردن برای شما مانعی ندارد .پس امر به شکار پس از احرام، دلالت بر برداشتن منع قبلی(یعنی آنجا که خداوند حجاج را از صید کردن در حال احرام منع کرده بود) دارد