حقيقت قانوني عبارتست از وضع معناي جديد براي لفط موجود توسط قانون گذار . در اين نوع حقيقت ، قانونگذار گاهي معني جديدي براي لفظ وضع مي كند . بهترين مثال براي اين مدعا لفظ قرار است . معني
لغوي اين لغت ثابت و محكم و معني عرفي ان وعده مي باشد ولي قانون گذار ان را در قانون ايين دادرسي مدني ، به معني تصميم دادگاه وضع نموده است .
ماده 222 ايين دادرسي مدني : چنانچه راي دادگاه راجع به ماهيت دعوا و قاطع آن به طور جزيي يا كلي باشد ، حكم ؛ و در غير اين صورت قرار ناميده ميشود