به این شکل که اگر قانونی را داشته باشیم که مقنن ما را در آن به عملی ملزم نموده باشد، حکم آن وجوب می باشد
مثلا بر اساس قانون مدنی: مرد موظف به پرداخت مهریه است
چرا که در قانون، مقنن به دنبال الزام است، که یا این الزام به فعل است و یا به ترک فعل
و استحباب هیچ الزامی ندارد ،لذا جایگاهی در قانون ندارد
ولی دکتر ابوالحسن محمدی نمونه ای از ااستحباب را در قانون معرفی نموده که این استحباب ناشی از شرع ( دستور شارع ) می باسد
ماده 101 قانون مجازات اسلامی » مناسب است حاکم شرع مردم را از زمان اجرای حد آگاه کند
لفظ مناسب است بیانگر استحباب است
چرا که در قانون، مقنن به دنبال الزام است، که یا این الزام به فعل است و یا به ترک فعل
و کراهت هیچ الزامی ندارد ،لذا جایگاهی در قانون ندارد