+
|
 حقیقت عرفی
|
عرف، لفظی را برای معنایی
وضع بکند و ما آن لفظ را در همان معنایی که عرف برایش وضع کرده به کار ببریم
|
|
حقیقت لغوی
|
لغت شناسان(اهل لغت)، لفظی
را برای معنایی وضع می کنند و ما آن لفظ را در همان معنایی که لغت شناسان برایش
وضع کرده به کار ببریم
|
|
حقیقت شرعی
|
شرع، لفظی را برای معنایی
وضع می کند و ما آن لفظ را در همان معنایی که شرع برایش وضع کرده به کار ببریم
|
|
مجاز عرفی
|
عرف، لفظی را برای معنایی
وضع بکند و ما آن لفظ را در غیر از معنایی که عرف برایش وضع کرده به کار ببریم
|
|
مجاز لغوی
|
لغت شناسان(اهل لغت)، لفظی
را برای معنایی وضع می کنند و ما آن لفظ را در غیر از معنایی که لغت شناسان
برایش وضع کرده به کار ببریم
|
|
مجاز شرعی
|
شرع، لفظی را برای معنایی
وضع می کند و ما آن لفظ را در غیر از معنایی که شرع برایش وضع کرده به کار ببریم
|
انواع
حقیقت و مجاز با ذکر مثال:
*حقیقت
لغوی: مثلا لفظ "نان" را لغت شناسان وضع کرده اند برای نوعی خوراکی که
از گندم تهیه می شود.حال اگر ما لفظ "نان" را در معنای اصلی ای که لغت
شناسان برایش وضع کرده اند به کار ببریم به آن حقیقت لغوی میگوند(مثلا زید در
نانوایی به نانوا بگوید که دو نان می خواهد)
*مجاز
لغوی:مثلا زید در جمله ای به دوستش بگوید که اگر فلان کار را با هم انجام دهند،به
آب و نانی خواهند رسید،می بینیم که دراینجا زید لفظ نان را در معنایی به جز آن
معنایی که لغت شناسان برایش وضع کرده اند استعمال نموده،که به این استعمال،
استعمال مجازی می گوییم
*حقیقت
عرفی و مجاز عرفی :مثلا عرف، لفظ " جانور " را برای سگ به کار می برد(در
معنای سگ وضع نموده)
(حال
اگر ما این لفظ را در معنای سگ به کار ببریم،به آن حقیقت عرفی میگوییم و اگر آن را
در معنایی غیر از سگ به کار ببریم،به آن مجازعرفی می گوییم)
*حقیقت
شرعی و مجاز شرعی :مثلا شرع لفظ صلاة را وضع نموده برای معنایی(یعنی آن را وضع
نموده برای عبادتی خاص) .
حال
اگر ما لفظ صلاة را در همان معنایی که شرع بایش وضع نموده به کار ببریم به آن
حقیقی شرعی می گوییم ولی اگر آن را در معنایی غیر از آن معنایی که شرع یرایش وضع
نموده به کار ببریم به آن مجاز شرعی می گوییم