اباحه

اباحه
اِباحه از ریشه بَوح و بُوْوح به معنی اجازه دادن است و در شریعت اسلام از احکام پنج گانه است و در مورد فعلی گفته می‌شود که بر اتیان و ترک آن پاداش و کیفری بار نیست.

لفظ كلى

لفظ كلى: لفظى كه معنى آن داراى افراد كثيره بوده و يا قابليت شمول بافراد كثيره داشته باشد كلى ناميده ميشود مثل كلمه انسان كه داراى افراد كثيره ميباشد يعنى بتمام انسان‌هاى روى زمين شامل است و يا كلمه (عنقاء) كه هر چند واقعا داراى افراد متعددۀ نيست و يا اصلا مصداقى در خارج ندارد ولى آنچنان مفهومى است كه قابل شمول بافراد فرضى خود ميباشد.  كلى اگر بتمام افراد خود بالسويه دلالت كند متواطى ناميده ميشود مثل كلمۀ انسان كه بكليه افراد خود بيكسان صادق ميباشد و اگر ببعضى از افراد بيش از بعض ديگر دلالت كند مشكك خوانده ميشود مثل كلمه ابناء كه باولاد بلافصل بيش از نواده‌ها و احفاد صدق ميكند.
منبع : اصول فقه ؛ محمد رشاد