مجمل

مجمل
کلامي است که بر يکي از چند معناي محتمل دلالت دارد و هيچ يک از آنها اولويت ندارند.
مثال اول: در خیار مجلس و حیوان و شرط اگر مبيع بعد از تسليم و در زمان خيار بايع يا متعاملين تلف يا ناقص شود بر عهده مشتري است و اگر خیار مختص مشتري باشد تلف یا نقص بعهده بايع است. (کلمه به عهده مردد بین ضمان معاوضی و غیر معاوضی است).
مثال دوم: اگر شرط شده باشد که مرتهن حق فروش عين مرهونه را ندارد باطل است. (چه چیز باطل است؟ عقد یا رهن؟ در نتیجه مجمل است)
مثال سوم: اشتباه در شخص طرف به صحت معامله خللي وارد نمي‌آورد مگر در مواردي كه شخصيت طرف علت عمده عقد بوده باشد. (منظور از خلل چیست؟ عدم نفوذ یا ابطال؟ در نتیجه مجمل است).

مفهوم مساوات

مفهوم مساوات
مفهوم مساوات، از اقسام مفهوم موافق بوده و در جایی است که مفهوم موافقت، از منطوق یک کلام به سبب اتحاد علت حکم ثابت بر موضوع آنها، به دست آید؛ یعنی وقتی یقین وجود دارد که علت حکم ثابت بر موضوع در جمله منطوق، همان علت حکم ثابت بر موضوع در مفهوم موافق است، حکم منطوق به مفهوم سرایت داده می‌شود، و به مفهوم موافقی که از این راه به دست می‌آید، مفهوم موافق مساوات می‌گویند؛ به خلاف جایی که مفهوم موافق به سبب اولویت نه اتحاد در مناط حکمم به دست می‌آید. مثل این که گفته شود: لاتشرب الخمر لانه مسکر که در آن علت حرمت شرب خمر، اسکار آن دانسته شده است؛ حال اگر نسبت به مسکر بودن چیز دیگری، مثل فقاع، علم به دست آید، از راه مفهوم موافق مساوات، حکم حرمت شرب به آن نیز تسری داده می‌شود.

اباحه

اباحه
اِباحه از ریشه بَوح و بُوْوح به معنی اجازه دادن است و در شریعت اسلام از احکام پنج گانه است و در مورد فعلی گفته می‌شود که بر اتیان و ترک آن پاداش و کیفری بار نیست.

فایل صوتی حقوق مدنی 6 دکتر ابراهیم دلشاد

فایل صوتی  حقوق مدنی 6  دکتر ابراهیم دلشاد استاد دانشگاه آزاد قم و دانشگاه قم

جلسه 1و2



جلسه 3



جلسه 4



جلسه 5



جلسه 6



جلسه 7



جلسه 8



جلسه 9



جلسه 10



جلسه 11



جلسه 12



جلسه 13



جلسه 14



منبع : وبلاگ عدالت

لفظ كلى

لفظ كلى: لفظى كه معنى آن داراى افراد كثيره بوده و يا قابليت شمول بافراد كثيره داشته باشد كلى ناميده ميشود مثل كلمه انسان كه داراى افراد كثيره ميباشد يعنى بتمام انسان‌هاى روى زمين شامل است و يا كلمه (عنقاء) كه هر چند واقعا داراى افراد متعددۀ نيست و يا اصلا مصداقى در خارج ندارد ولى آنچنان مفهومى است كه قابل شمول بافراد فرضى خود ميباشد.  كلى اگر بتمام افراد خود بالسويه دلالت كند متواطى ناميده ميشود مثل كلمۀ انسان كه بكليه افراد خود بيكسان صادق ميباشد و اگر ببعضى از افراد بيش از بعض ديگر دلالت كند مشكك خوانده ميشود مثل كلمه ابناء كه باولاد بلافصل بيش از نواده‌ها و احفاد صدق ميكند.
منبع : اصول فقه ؛ محمد رشاد