قبلا در مورد وضع لفظ توضیح دادیم و گفتیم که وضع یعنی واضع لفظی را برای معنایی قرار دهد.مثلا انسان ،فرد مذکر را مَرد نامیدند( یعنی لفظ مَرد را وضع کردند برای انسان مذکر )

 حال اگر ما :

الف- به انسان مذکر،مرد بگوییم، در اینجا ما لفظ مرد را در معنای حقیقی اش به کار برده ایم به آن حقیقت می گوییم

ب – به انسان مونث به خاطر شجاعتش مرد بگوییم، در اینجا ما لفظ مرد را در معنای حقیقی اش  به کار نبرده ایم و در اصطلاح میگوییم آن را در معنای مجازی اش به کار برده ایم


* پس استعمال الفاظ به دو صورت است :

 الف- استعمال حقیقی:یعنی لفط را در معنایی که برایش وضع کرده اند به کار ببریم

ب – استعمال مجازی:یعنی لفظ را در غیر ازمعنایی که برایش وضع کرده اند به کار ببریم

مثالی دیگر :

الف : اگر کسی را که دکترای حقوق دارد، دکتر صدا کنیم،می گوییم در اینجا لفظ دکتر را در معنای حقیقی اش (یعنی معنایی که لغت شناسان برای آن وضع کرده اند) به کار برده ایم (استعمال حقیقی)

ب – اگر فردی دا که در آزمون دکترا ثبت نام کرده و هنوز آزمون نداده برای احترام به او دکتر صدا کنیم، در اینجا لفظ دکتر را در معنای حقیقی اش(یعنی معنایی که لغت شناسان برای آن وضع کرده اند)به کار نبرده ایم،بلکه آن را در معنای مجازی به کار برده ایم