شهرت يكى از موضوعاتى است كه در مبحث امارات و حجج شرعيه مورد بحث فقها قرار مى گيرد . در لغت عرب , شهرت به معناى باز شدن , شايع شدن , پخش شدن , ظاهر شدن , بالا رفتن بكار رفته است . مثلا وقتى كه كسى شمشير خود را از غلاف بيرون مى كشد , عرب مى گويد : شهر سيفه يعنى شمشيرش را ظاهر كرد , يا بالا برد . ( شهر سيفه سله فرفعه , المنجد )
منبع: مباحثى از اصول فقه، دکتر سيد مصطفي محقق داماد
اقسام شهرت :
محدثين , حديثى را كه راويان زيادى آن را نقل كرده اند ولى تعداد آنان به حدى نيست كه حديث متواتر باشد , مى گويند حديث مشهور , اين نوع شهرت در فقه به شهرت روائى معروف است .
فقها به آن دسته از فتواهايى كه مورد موافقت عده زيادى است ولى به حد اجماع نرسيده باشد , مى گويند فتواى مشهور , از اين نوع شهرت در اصطلاح فقه به شهرت فتوائى تعبير مى شود
گاهى نيز اتفاق مى افتد كه مشهور فقها به روايتى عمل مى كنند كه آن را شهرت عملى مى نامند .
منبع: مباحثى از اصول فقه، دکتر سيد مصطفي محقق داماد
فقها به آن دسته از فتواهايى كه مورد موافقت عده زيادى است ولى به حد اجماع نرسيده باشد , مى گويند فتواى مشهور , از اين نوع شهرت در اصطلاح فقه به شهرت فتوائى تعبير مى شود
منبع: مباحثى از اصول فقه، دکتر سيد مصطفي محقق داماد
محدثين , حديثى را كه راويان زيادى آن را نقل كرده اند ولى تعداد آنان به حدى نيست كه حديث متواتر باشد , مى گويند حديث مشهور , اين نوع شهرت در فقه به شهرت روائى معروف است .
منبع: مباحثى از اصول فقه، دکتر سيد مصطفي محقق داماد