محکم : نص و ظاهر را محکم گویند و در تعریف آن می توان گفت محکم کلمه یا کلامی است که معنای آن معلم باشد و احتمال معنای دیگر نداشته باشد و یا آن احتمال ضعیف و مرجوح باشد.
منبع: محمدی ؛ ابوالحسن ؛ اصول فقه
ظاهر : کلمه ای یا کلامی است که معنای آن معلوم باشد واحتمال معنای دیگر هم داشته باشد ولی آن احتمال ضعیف و مرجوح باشد. مانند مادۀ 34 قانون مدنی که می گوید: « ... هرکس مالک مادر شد مالک نتایج آن هم خواهد شدم». ظاهر ماده سخن از سرایت حقّ مالکیت است لکن عبارت، احتمال تابعیت در انتفال را هم دارد ولی این احتمال ضعیف و مرجوج است.
منبع: محمدی ؛ ابوالحسن ؛ اصول فقه
2 – مجمل : اگر لفظ دو معنا بدهد و احتمال دو معنا یکسان باشد
3 - ظاهر : اگر لفظ دو معنا بدهد و احتمال یکی از این دو معنا بیشتر باشد و آن احتمال زياد ظاهر است
4 - موول : اگر لفظ دو معنا بدهد و احتمال یکی از این دو معنا کمتر باشد و آن احتمال کم موول است