مأوّل
مأوّل ـ کلمه یا کلامی است که معنای آن معلوم باشد ولی احتمال معنای دیگر را هم داشته باشد وقرینه ای هم داشته یاشد که آن احتمال ضعیف و مرجوح است، همان مراد و مقصود گوینده بوده است. مانند مادۀ 200 قانون مدنی : «اشتباه وقتی موجب عدم نفوذ معامله است که مربوط به خود موضوع معامله باشد» چه، می دانیم «عدم نفوذ» در اصطلاح حقوق آن است که عقد متزلزل و قابل تنفیذ باشد، در حالی که اشتباه مربوط به خود موضوع معامله موجب بطلان عقد است وبا توجّه به مبانی مورد قبول قانون مدنی باید اصطلاح مزبور را تأویل و تفسیر کنیم و بگوئیم منظور از عدم نفوذ بطلان است.
منبع: محمدی ؛ ابوالحسن ؛ اصول فقه